De schedel
Zoals je we je al hebben uitgelegd in onze vorige blogartikels is osteopathie een manuele behandelmethode die het lichaam als één geheel benadert.
Met ‘één’ bedoel ik dat we heel het lichaam controleren op bewegingsverliezen. Deze verliezen kunnen ontstaan in verschillende regio’s.
De regio’s die we nakijken zijn:
- het pariëtale systeem
- het viscerale systeem
- het cranio-sacrale systeem
In dit blogartikel leg ik je uit wat het cranio-sacrale systeem is en wat hierin wordt behandeld.
In een notendop:
- Pariëtale systeem
Kan je vergelijken met de ‘hardware’ van je lichaam. Denk maar aan spieren, botten, gewrichten, ligamenten, kapsels rond gewrichten,… kortom alles wat beweegt en waar je bewust een invloed op hebt. Je kan zelf een spier doen samentrekken of bv. een gecontroleerde beweging maken met je voet. We hebben zelf een grip op dit systeem.
- Viscerale systeem
In een vorig blogartikel (zie hier), heb ik hier reeds over geschreven. Het viscerale systeem is eigenlijk alles wat in je buik zit. Je organen, maar ook de bloedvaten en bv. het lymfatisch systeem behoren tot dit systeem. Ook al zijn we ons daar niet van bewust, toch beweegt dit systeem ook. Een hart pompt zoveel duizend keer per dag, de darmen zorgen voor oa. de vertering en zijn heel de dag in beweging, de nieren filteren elke minuut heel wat liters bloed enz. Het is maw. een systeem dat we niet kunnen controleren en staat dus onder toezicht van het autonome of onbewuste zenuwstelsel. Het wordt geregeld voor ons. In dit systeem kunnen ook heel wat bewegingsverliezen ontstaan door bv. een fout voedingspatroon, stress en andere emotionele belastingen, operaties, medicatiegebruik, erfelijke belastingen enz. De behandeling van het viscerale systeem heeft enkel te maken met mobiliteit en dus niet met ziektes.
- Cranio-sacrale systeem
Het derde systeem dat we nakijken, afhankelijk van de klacht, is het cranio-sacrale systeem. ‘Cranio’ komt van cranium wat ‘schedel’ betekent. ‘Sacrale’ komt van sacrum: het heiligbeen (onderaan de rug tussen de twee bekkenbeenderen). Tussen schedel en heiligbeen ligt de dura mater of ruggenmerg. Ik gebruik de vergelijking vaak met een wasdraad. De draad is de dura mater en de twee poten zijn de schedel en het heiligbeen.
Geschiedenis
De grondlegger van de craniale osteopathie was William G. Sutherland, een osteopaat. Hij heeft zich in zijn carrière bezig gehouden met de beweeglijkheid van de schedel. De schedel is een soliede structuur die als harnas werkt voor onze hersenen. Maar deze beschikt toch ook over een minieme beweeglijkheid. Sutherland heeft hier veel onderzoek naar verricht.
William Garner Sutherland (1873 – 1954)
De schedel en haar naden
Een schedel kan je best vergelijken met een bal met verschillende naden (suturen) in. Deze naden worden sterk bezenuwd en doorbloed. Na traumata kan het gebeuren dat één van die naden minder mobiel wordt of geblokkeerd geraakt. ‘Traumata” klinkt heel ernstig maar dit is niet zo. Als je een bal op je hoofd krijgt tijdens het basketten of voetballen, kunnen we spreken al van een “trauma”. Maar ook een banale oorontsteking kan in principe verantwoordelijk zijn voor een lokale verminderde mobiliteit.
Afhankelijk van wat de klacht is, wordt dit schedelsysteem nagekeken op mobiliteitsverliezen. Iets dat we vaak zien, is dat er een naad achter het oor blokkeert. En door deze naad lopen een paar zenuwen die belangrijk zijn voor een goede maag- en verteringsfunctie. Het kan dus van essentieel belang zijn dat de mobiliteit hier wordt hersteld, vooraleer de vertering terug optimaal zijn ding kan doen. Ook bv. oorproblematiek (suizingen, oor dat vaak dicht plopt, …) kan voorkomen door een blokkade van de zijkant van de schedel.
Kortom, alles is beweging en beweging betekent een goed functionerend lichaam!
De schedel van een baby
De schedel is een uiterst belangrijke structuur bij baby’s. Bij de geboorte moet de schedel bestand zijn tegen enorme krachten en druk. Men spreekt niet zomaar van ‘het geboortetrauma’. Ik vergelijk het altijd met een ballon die door een PVC buis wordt gedrukt. De ballon komt er niet mooi recht uit. Misschien een barbaarse vergelijking maar het is wél zo. Door de enorme impact van drukkrachten, kan het zijn dat er hier of daar in de schedel (maar ook in andere structuren zoals nek, sleutelbeen, schouder of bekken) een mechanisch bewegingsverlies ontstaat. We spreken dan van een ‘blokkade’. Door hele zachte technieken, kan de mobiliteit hierin worden hersteld zodat het lichaam terug optimaal kan functioneren. Ook hier kan het bv. zijn dat een baby last krijgt van een opgeblazen buik of maagproblemen tgv een blokkade in de nek of schedel.
Het ziet er dan soms wat zweverig uit omdat we onze handen plaatsen op de schedel en zachtjes voelen aan de nog zeer mobiele schedel. Het zijn allerminst grote of krachtige technieken die we gebruiken. Door zachte druk uit te oefenen op de plaatsen die je test en waar een blokkade ontstaat, kan je de mobiliteit terug herstellen.
Het sacrum
Het sacrum of heiligbeen hoort bij het cranio-sacrale systeem maar wordt apart behandeld. Het is alleszins een structuur die verantwoordelijk is voor heel wat rugproblemen. Op het sacrum komen namelijk veel drukkrachten van zowel boven (de wervelkolom), als het bekken zelf, als van onder (voeten/knieën/heupen) toe. Door bv. verkeerd te staan (beenlengteverschil, slecht schoeisel) of door de impact van de kleine bekkenorganen die in de problemen zitten na bv. een keizersnede, kan het zijn dat de natuurlijke mobiliteit van het sacrum verstoord geraakt.
Tip van de osteopaat
Het is verstandig om na de geboorte zeker een check-up te laten doen bij een osteopaat. Als er iets niet goed mobiel is, in het begin van een mensenleven, kan dit een enorme impact hebben op heel het lichaam en de verdere ontwikkeling van het kind. Vaak zijn één of twee behandelingen voldoende om ervoor te zorgen dat alles terug soepel is, waardoor het lichaam meer veerkracht en mobiliteit krijgt.
Gezonde groeten,
Niels
1Comment